آیا حرف زدن کودکان با هم‌بازی‌های فرضی نگران‌کننده است؟
هم‌بازی‌های خیالی کودکان که برخی والدین نسبت به آن احساس نگرانی می‌کنند برخلاف تصور اغلب می‌توانند به رشد خلاقیت، تقویت مهارت‌های اجتماعی و بالارفتن اعتماد به نفس کودکان کمک کنند.
هر آنچه از یک «دوست خیالی» به فرزند شما می‌رسد؛ آیا حرف زدن کودکان با دوستان خیالی نگران‌کننده است؟
مطالعات نشان می‌دهند که بیش از نیمی از کودکان دارای «هم‌بازی‌های خیالی» هستند. این پدیده در بین نوجوانان نیز رایج است و نزدیک به ۱۰ درصد از بزرگسالان نیز آن را تجربه می‌کنند.
اگرچه این ارقام ممکن است تعجب‌برانگیز به نظر برسند، اما نوع تعریف ‘دوستان خیالی’ در این آمار نقش مهمی دارد.
پی‌یج دیویس، محقق علوم روانشناسی در دانشگاه لیدز انگلستان معتقد است: اگر کودکی برای عروسک‌ها یا اسباب‌بازی‌های خود روح و شخصیت قائل شود، از همین مکانیسم مغزی برای خلق موجودات نامرئی نیز استفاده می‌کند. به همین دلیل، این موجودات نیز باید در دسته ‘هم‌بازی‌های خیالی’ قرار گیرند.
خلق و شکل‌گیری چنین شخصیت‌هایی در واقع یک فعالیت بازیگوشانه کاملاً طبیعی در سراسر جهان است که از جمله در میان کودکان مبتلا به اوتیسم و همچنین جوانان ناشنوا و نابینا نیز مشاهده می‌شود.
حقیقات نشان داده‌اند که «دوستان خیالی» می‌توانند به طور قابل‌توجهی در تقویت مهارت‌های مختلف کودکان، از جمله موارد زیر، نقش داشته باشند:
موارد زیر، نقش داشته باشند:
تاثیر مثبت در کودکان اوتیسم: این مزایا در کودکان اوتیسم نیز مشاهده شده است. «دوستان خیالی» می‌توانند به آنها در برقراری ارتباط، درک احساسات و تعامل با دنیای اطرافشان کمک کنند.
پیام به والدین: نگران نباشید
در مجموع، «دوستان خیالی» نقشی بسیار فراتر از سرگرمی ساده دارند. آنها می‌توانند به عنوان ابزارهای قدرتمندی برای رشد و تکامل مهارت‌های مختلف در کودکان، به خصوص در زمینه‌های اجتماعی، عاطفی و شناختی عمل کنند.